سفر به دیگر سو

آدما عجیب. هواگرفته و مه آلود. زمین سرد . دلت خالی از همه چی. آدما عجیب شدن. دارم میرم یه جای جدید. حس غریبونگی رو میشه رو پلک صورتم حس کرد که این وقت روز سنگینی میکنه. دیگه تحمل نگاه هاشون رو ندارم. دلم میخواد پاشم برم. اما باید تا ایستگاه بعدی صبر کنم. 

کاش میتونستم یه سیگار بکشم. 

فضا سنگینتر میشه. داره میترکه.

 اها. خوبه. یه بارون میتونه یه کم عوض کنه حس اینجا رو . چون بارون همیشه بارونه. هر جا.

 اما آدما هنوز عجیبن.